|
||||||||
“ A lot of New Orleans-style blues shuffles from Canada… “ Downchild verdient is voor velen Canada’s éérste blues band. The Downchild Blues Band werd vijftig jaar geleden in 1969 in Toronto opgericht en treedt nog altijd op. De oprichters waren de broers: Donnie ("Mr. Downchild") Walsh en Richard ("Hock") Walsh (1948-1999). De band dankt zijn internationale faam aan drie tracks uit hun tweede album ‘Straight Up’ [1973]: "I've Got Everything I Need (Almost)", "Shot Gun Blues" & een bewerking van de 1965 klassieker van Big Jpe Turner, "Flip, Flop & Fly". Het nummer is gebaseerd op dezelfde arrangementen als Turner’s eerdere #1 hit “Shake, Rattle & Roll” uit 1954. Deze drie nummers zijn ook te horen op ‘Briefcase Full of Blues’, het éérste album uit 1978 van (hun bevriende collega’s) de Blues Brothers. "Flip, Flop & Fly" is de enige hit single geweest van Downchild en is de song die vooral op naam van Hock Walsh moet geschreven worden. De stijl van de band is een mix van jump en Chicago blues. De naam van de band komt van een nummer van Sonny Boy Williamson II: "Mr. Downchild". De originele line-up van The Downchild Blues Band was Donnie ("Mr. Downchild") Walsh, zijn jongere broer Rick "Hock" Walsh (zang), Dave Woodward, Cash Wall, John Tanti en Jim Milne. Downchild was van 1968 tot 1970 het huisorkest van de Grossman's Tavern, de club van folk muzikant Ron Gerston. Pianiste Jane Vasey vervoegt de band in 1973. De muzikant die Donnie Walsh aanvankelijk het meest beïnvloed heeft is Jimmy Reed (1925-1976). Later wordt ook mondharmonicaspeler James Cotton (°1935) heel belangrijk voor zijn carrière en geraken beiden persoonlijk bevriend. In 1971 brengt de band het debuut album ‘Bootleg’ uit. Dit album wordt beschouwd als het éérste onafhankelijk (in eigen beheer uitgegeven) album in Canada. De huidige line-up dateert al vanaf 1990 en bestaat uit het enige nog originele lid Donnie Walsh (gitaar, harmonica), Chuck Jackson (zang, harmonica), Michael Fonfara (piano, orgel) en, vanaf 1985 Pat Carey (sax). Pat Carey heeft in zijn carrière met Hock Walsh en ook met Tony Flaim samen gespeeld. Bassist Gary Kendall vervoegt de band in 1995 voor de tweede keer, nadat hij van 1979 tot 1983 al bij de band speelde. Drummer Mike Fitzpatrick, werkte voor het eerst met de band samen in 2004, tijdens de opnamen van het album ‘Come On In’. De vriendschappelijke band tussen Downchild en The Blues Brothers is er altijd gebleven. In 2005, wanneer Dan Aykroyd en James Belushi touren als The Blues Brothers, heeft Donnie Walsh met hun op het podium gestaan, in Ontario's Casino Rama. De awards van Downchild zijn “uitzonderlijk”: 1991: Juno Award, “Best Roots and Traditional Album” (‘Gone Fishing’) – 1992: Canadian Broadcasting Corporation, “Great Canadian Blues Award” – 2005: Maple Blues Award, “Recording of the Year’ (‘Come On In’) – 2005: Maple Blues Award, “Electric Act of The Year” – 2005: Maple Blues Award, “Entertainers of The Year” – 2006: Maple Blues Award, “Entertainers of The Year”. Afsluitend nog een detail: de band trad voor het éérst op in Europa in 2008, tijdens het Franse Lille Blues Festival en kwam in 2010 terug naar Europa voor het Noorse Notodden Blues Festival… ‘Something I’ve Done’ is het zeventiende studio album van Downchild. Acht van de tien nummers op het album zijn geschreven door de huidige leden van de band. De opener is een aanstekelige opgewekte shuffle “Albany, Albany”, met een New Orléans-achtige swing en de soulvolle zang van Chuck Jackson. Dit is zeker niet de enige shuffle op dit album. “Worried About The World”, een cover van een hit van de Canadese bluesman David Vest, is al de volgende. Het is een iets rauwere shuffle met Fonfara op piano die het ritme aangeeft, Walsh scheurend op harmonica en uitstekend gitaarwerk. “Can’t Get Mad At You” is dan weer een laidback shuffle met harmonica en Pat Carey op sax, die hier samen de blazerssektie vormen. In de swingende boogie shuffle “Mississippi Woman, Mississauga Man” zitten we opnieuw in New Orléans. “Take a Piece of My Heart” is een van de weinige, maar een erg mooie ballade, die bassist Gary Kendall schreef.Het volgende nummer, dat geschreven werd door (en opgedragen is aan) de voormalige (in 204 overleden) Downchild zanger John Witmer, “Mailbox Money” en “Something I’ve Done” zijn echte rockers. In de funky shuffle “She Thinks I Do” steelt Fonfara met zijn jazzy pianospel opnieuw de show en, er zit veel soul in zowat de laatste jazzy shuffle ”Into The Fire”. Hier is het nog een keer genieten van het soulvolle orgel van Fonfara en de sax van Carey. Op “Evelyn” geeft Donnie Walsh (of is het Chuck Jackson?) zich voluit op harmonica in een instrumentale boogie woogie, die het album afsluit. ‘Something I’ve Done’ is opnieuw een “echt” bues album van de Canadese blues veteranen Downchild. Het is duidelijk dat deze zes heren nog niet van plan zijn om op hun lauweren te gaan rusten. Downchild is zo te horen als blues band nog niet klaar, om alles wat ze in de voorbije decennia opgebouwd hebben, zo maar af te staan. Als je nog zo goed bent, waarom zou je?... “ Again 'Something I've Done' is a bues album “pur sang” from the Canadian blues veterans Downchild. It’s clear that these six men are not yet planning to rest on their laurels. Downchild is as blues band obviously not ready yet, to give away everything that they have built up over the past decades. If you're that good, why would you?... “ - esc for www.rootstime.be Eric Schuurmans
Album track list: Album line-up: Discography DOWNCHILD: |
||||||||
|
||||||||
 (2).jpg)
.jpg)
